Geliefde gemeente van onze Here Jezus Christus,

Wist je dat de mens gemiddeld genomen het meest uitrust voor de vakantie? Uit onderzoek blijkt dat de dagen voor je vakantie nog belangrijker zijn dan de vakantie zelf. Dat heeft alles te maken met het vooruitzicht waar je energie uit put. “Yes, straks is het vakantie!”

Je bent misschien al je kampeerspullen aan het controleren, je zoekt informatie over de plek waarnaar je gaat, je stippelt een reis uit. Het is alsof je door een verrekijker kijkt, wat in in het vooruitzicht ligt haal je dichtbij en daardoor rust je nu al uit.

Vanmorgen gaan we ook zoiets doen. Maar nu gaan we niet vooruitkijken naar onze vakantie, maar omhoogkijken naar God. Vanmorgen gaan we stilstaan bij het prijzen van God. Je gaat ontdekken dat als je God looft je hem dichtbij brengt in je leven. Door de verrekijker van het geloof te kijken komt God dichtbij in ons leven nu. De zon van zijn aanwezigheid gaat schijnen over je leven wanneer je God looft.

Het thema boven de preek is:

Soli Deo Gloria!

Dit is 1 van de 5 motto’s van de reformatie en het betekent: Alleen aan God de eer! Alleen in Hem vind je het toppunt van geluk. Zoals Calvijn erover schrijft:

‘Daarom moeten we ons vooral bezighouden met hierover nadenken: als een onuitputtelijke bron bevat God in zichzelf de volheid van alle goede dingen. Als dat zo is, moeten degenen die het hoogste goed en het volmaakte geluk nastreven, niets najagen dat uitgaat boven Hem.’¹Institutie van Calvijn, 3.15.10

Uiteindelijk is het doel van de schepping dat alles vol is van Zijn aanwezigheid. Het doel van Gods plan is dat zijn aanwezigheid voorgoed alles zal vullen, dat de zon van zijn Aanwezigheid ons leven vervult, zoals Openbaring 5 het ons leert:

Openbaring 5:13 NBV: Elk schepsel in de hemel, op aarde, onder de aarde en in de zee, alles en iedereen hoorde ik zeggen: ‘Aan hem die op de troon zit en aan het lam komen de dank, de eer, de lof en de macht toe, tot in eeuwigheid.’ 14 De vier wezens antwoordden: ‘Amen,’ en de oudsten wierpen zich in aanbidding neer.

Daarom is de ondertitel:

Vol zijn van Gods aanwezigheid.

Maar laten we eerst wat meer ontdekken over Psalm 150 en over het loven van God, voor ik een en ander ga uitwerken voor ons vandaag. Psalm 150 is de laatste psalm. Het psalmboek kan je wel beschouwen als hét gebedenboek van de kerk. Als je wilt leren bidden, leer de psalmen kennen. Vanaf Psalm 146 tot en met Psalm 150 wordt God geloofd. De Psalmen beginnen en eindigen steeds met het bekende: Halleluja!

Psalmen 150:1 NBV: ¹ Halleluja! Loof God in zijn heilige woning, loof hem in zijn machtig gewelf,
Psalmen 150:6 NBV ⁶ Alles wat adem heeft, loof de HEER. Halleluja!

Halleluja betekent: Loof de HEER! Dat de psalm ermee begint en ermee eindigt wijst erop dat uiteindelijk alles uitloopt op het loven en prijzen van Gods Naam. Vroeger begreep ik zelf niet zo goed wat het praktisch nut was van prijzen en loven. Dat kwam enerzijds omdat ik God nog niet zo goed kende, maar anderzijds omdat loven en prijzen iets lijkt te zijn dat we alleen in de kerk doen.

Totdat ik voor een aantal jaren terug C.S. Lewis las over het prijzen van God en hij mij de ogen opende dat we continu van alles prijzen in ons leven. Als je ergens helemaal vol van bent, vertel je er iedereen over. Waar het hart vol van is, daar loopt de mond van over. We prijzen in ons leven zowel mensen als dingen. In de samenleving geven we aan onze sporters een podium. We zetten ze in de schijnwerpers van het nieuws. We loven hun prestaties. Prijzen is alledaagser dan je denkt: dames prijzen elkaars outfits: ‘leuk zeg, waar heb je die gekocht.’ Ouders zijn trots op hun kinderen en vertellen erover; verkopers prijzen je iets op zo’n manier aan dat jij hun waren wilt kopen! Dat is dus prijzen. Een hele menselijke bezigheid. Ergens vol van zijn en het benoemen, waarderen en delen met anderen. Zo eindigt ons psalmboek met de lof op de HEER. De dichter is vol van Hem en roept alles wat adem heeft, de hele schepping op, om God te eren.

Je zou kunnen zeggen, aan het einde van alles schijnt de zon van Gods aanwezigheid over het leven. Dat is een hele troost want wie zijn leven overziet en het psalmboek een beetje kent, die weet dat er in het boek ook gezongen wordt van de donkerste dagen van een mensenleven. De psalmen zijn geen naïeve liederen die alle problemen wegwuiven met wat goedkope blijdschap. Nee onze bergen en dalen van het leven krijgen daar alle ruimte. Ze krijgen daar ruimte, omdat er ruimte bij God is om je nood te klagen, je woede te uiten en je schuld te belijden! Bij God is ruimte! En daarom eindigt uiteindelijk al ons gebed in lof op God! Wat een goede God hebben wij! Er is ruimte voor mijn kapotte leven. Hij sust mijn boosheid, Hij neemt de angst weg, Hij vergeeft zelfs mijn schulden! Wie zijn wij dat God ons de moeite waard vindt?

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je altijd in de gloria bent. Soms kan het wel jaren duren voordat je halleluja kunt zingen na tijden van ellende. Een man die meerdere kinderen was verloren in zijn leven zei het ontroerend mooi over het verlies van zijn zoon:

“In het begin was het donker, maar daarna werd het zicht op God steeds groter”

De zon van Gods goedheid ging weer schijnen over zijn zwaarbelaste leven. Als je in de put zit mag je gerust blijven klagen: waarom o God, waarom! Klaag je nood maar en houd Zijn hand vast. De psalmen leren ons dat te doen. Onbewust echter prijs je God dan ook al, omdat je zelfs in je diepste nood je aan de Here blijft vastklampen.

Zoals Job het uitdrukte in zijn grote smart, hij was alles kwijt, welvaart, kinderen en gezondheid:

Job 1:21 NBV: De HEER heeft gegeven, de HEER heeft genomen, de naam van de HEER zij geprezen

Job was diep verslagen, maar de HEER kennen deed hem toch juichen. Wie in zijn ellende Gods beloften steeds weer indrinkt, laat Gods zon schijnen over zijn leven. En dan komt de lof vanzelf! En neem nu David die om zich heen keek en zag hoe iedereen achter andere idolen aan loopt en helder voor ogen zag, die de verleiding van de zonde kende en de angst voor de dood aan den lijve ondervond. In dat alles kan hij zingen:

Psalmen 16:2 NBV ² Ik zeg tot de heer: ‘U bent mijn Heer, mijn geluk, niemand gaat u te boven.’

Of hoor Guido de Bres, auteur van onze Nederlandse Geloofsbelijdenis in een brief aan zijn vrouw:

“Ik ben geplaatst in de sterkste en somberste gevangenis die zich laat denken. Ik ontvang geen lucht of licht dan door een klein gat, waardoor men het vuil werpt. Ik heb grove en zware ijzers aan mijn handen en voeten, die mij een voortdurende kwelling zijn… Maar ondanks alles laat mijn God Zijn belofte niet varen en troost mijn hart.”

Als het puntje bij paaltje komt zingt Israël de HEERE de lof toe. Want hoe donker het leven ook is, God heeft beloofd dat Hij erbij zal zijn. Het bewijs heeft hij geleverd omdat onze Here Jezus als Goede Herder ons door de doodvallei heeft geleid. Hij bracht ons die ver weg waren van onze Maker, terug in zijn aanwezigheid. Onze Here Jezus zelf ging ons zelf voor in het vol zijn van de Vader, toen hij na het laatste avondmaal, de avond van zijn verschrikkelijk lijden en sterven, God loofde en prees;

Matteüs 26:30 Nadat ze de lofzang hadden gezongen, vertrokken ze naar de Olijfberg.

Wat een heerlijke boodschap dat wij zo vol mogen zijn van Hem in dit leven. Laten we als gemeente dan ook standvastig zijn in het loven van God. Laten we onze goede God op ons netvlies houden. In een tijd dat het geloof steeds meer in het verdachtenbankje zit, kan zomaar ook de kerk stoppen met de lof op God. Dan gaan we mee in het cynisme van de samenleving en voelen we steeds meer schaamte om ons geloof in plaats van diepe vreugde in God. Dan duiken we onder met ons geloof, maar zien we God van de weeromstuit ook niet meer terug in ons dagelijks leven. We laten ons geloof afnemen door hen die er over schamperen en spotten. Maar waar de lof op God stopt, daar komt bewolking over ons leven.

Misschien herken je dat wel: als de zon schijnt ziet de wereld er totaal anders uit: sprankelend, kleurrijk en vrolijk. Mensen lachen meer, groeten meer, fluiten weer. Dezelfde omgeving kan er een stuk troostelozer uitzien als een dik pak bewolking de sfeer bepaalt. Zo kan dat ook wanneer in de kerk niet de lof aan God, maar ons onze eigen menselijke blik regeert en we niet meer elkaar helpen God te zien in dit leven.

De theoloog John Piper schreef eens:

“Als wij Gods adembenemende schoonheid de rug toekeren, werpen we een schaduw op de aarde en worden we daarop verliefd.”²John Piper in ‘Geroepen tot vreugde’

Als de aandacht verschuift van God naar mijn verlangens, mijn angsten, mijn idolen dan wordt het bewolkt. Het gaat dan niet langer om de vreugde in God, maar om de onverzadigbare wil van de mens en zijn visie op het leven. Onze blik gaat van omhoog naar beneden, we zien niet langer God in dit leven maar gaan alles menselijk verklaren. Niet langer zijn Woorden spreken maar onze menselijke logica. Niet langer staat de Here in ons centrum, maar onze eigen verklaringen. Wanneer God verdwijnt uit ons leven, verschijnt de onvrede.

Helaas misbruikt de duivel de gave van de muziek als splijtzwam in de kerken. Daarmee probeert hij de aandacht te verschuiven van God naar ons mensen en ons bezig zijn. Er is bijna geen veld waar meer meningsverschil over bestaat dan de muziek in de kerk. Misschien had u al een opmerking gemaakt: “hè bah, alleen maar psalmen vanmorgen.” Weer een ander ziet gevaar in de nieuwe liederen. Zie ook de recente discussie in het ND. Helaas, want daarmee komt er wantrouwen in de gemeente. We gaan dan traditie en vernieuwing tegen elkaar uitspelen en dat resulteert niet in de lof op God, maar in onvrede.

Maar Psalm 150 leert ons volledig te focussen op de HEERE en wie hij is. Laat heel je blik op hem gericht zijn! Laat de tempel van je hart vol zijn van God, maar ook als je onder de open hemel wandelt, laat daar je hart vol zijn van je Schepper.  We loven Gods machtige daden in Jezus Christus waardoor wij leven in hoop, en we loven God om wie hij is. En we loven hem uitbundig. Het grootste gedeelte van de Psalm, de verzen 3-5, roept Israël om vol op het orgel te gaan om God te loven. Israël jubelde! Trom, lier en fluit, een rondedans met tamboerijnen. De vreugde in de HEERE deed hen alles uit de kast trekken. Moet je nagaan hoe Israël kon loven terwijl zij Jezus nog niet hadden ontmoet.

Hoe zouden wij dan niet God loven en prijzen om zijn goedheid? Is dat niet de teneur van het Nieuwe Testament dat we vol zijn van Gods betrokken aanwezigheid in ons leven?

Efeziërs 5:18–20 NBV ¹⁸ Bedrink u niet, want dat leidt tot uitspattingen, maar laat de Geest u vervullen ¹⁹ en zing met elkaar psalmen, hymnen en liederen die de Geest u ingeeft. Zing en jubel met heel uw hart voor de Heer ²⁰ en dank God, die uw Vader is, altijd voor alles in de naam van onze Heer Jezus Christus.

Kolossenzen 3:16–17 NBV ¹⁶ Laat Christus’ woorden in al hun rijkdom in u wonen; onderricht en vermaan elkaar in alle wijsheid, zing met heel uw hart psalmen en hymnen voor God en liederen die de Geest u vol genade ingeeft. ¹⁷ Doe alles wat u zegt of doet in de naam van de Heer Jezus, terwijl u God, de Vader, dankt door hem.

Filippenzen 4:4–7 NBV ⁴ Laat de Heer uw vreugde blijven; ik zeg u nogmaals: wees altijd verheugd. ⁵ Laat iedereen u kennen als vriendelijke mensen. De Heer is nabij. ⁶ Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden. ⁷ Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.

Geliefden, God loven brengt Hem dichtbij! God loven doet de zon van zijn Aanwezigheid schijnen over je leven. Wij mogen dat doen samen met alle heiligen. Focus toch niet zo op de stijl, maar op de Vader in de hemel die we samen mogen bezingen. Daarin gaan traditie en vernieuwing hand in hand, voorouders en hun kinderen trekken samen op in de lof aan God. De psalmen geven ons de Bijbelse basis voor nieuwe liederen. Voor de kerkenraad heb ik een magazine voor nieuwe leden geschreven en daar schrijven wij over de muziek:

“De traditie geeft ons en onze kinderen een solide basis. Het geloof hoeft niet steeds opnieuw uitgevonden te worden. Tegelijkertijd vormt de traditie een stevige basis om vrijmoedig voort te bouwen aan de kerk van morgen. Zo gaan traditie en vernieuwing hand in hand en zijn wij kerk van alle tijden”

Samen zijn we op weg naar die heerlijke toekomst waar God alles zal zijn in allen. Wie lovend leeft, leeft licht, en houdt het goede uitzicht. Zoals toeleven naar vakantie ons met vreugde vervult, zo schenkt alleen het toeleven naar God ons een gelukzalig leven.

Alleen aan God de eer!

Soli Deo Gloria

Amen